“De titel van het boek symboliseert de manipulatieve en controlerende aard van misbruik”, vertelt Jeffrey (nu 29 jaar). “Als slachtoffer voel je door angst, schaamte en schuldgevoelens de druk om te zwijgen of de waarheid te verdraaien. Liegen is precies wat de mannen die mij misbruikten wilden dat ik deed.”

Dat zijn boek nu in de winkels ligt voelt voor hem als een enorme persoonlijke overwinning, maar dat was niet zijn intentie toen hij begon te schrijven: “Ik schreef om mezelf te kalmeren, om de flashbacks, herinneringen en gedachten aan het misbruik als het ware uit te kotsen over het papier. Dat had ik nodig. Op een dag raakte ik geobsedeerd door het idee dat ik misschien ook anderen – niet alleen slachtoffers van misbruik maar ook de mensen in hun omgeving – zou kunnen helpen door mijn verhaal te delen. Ik zou licht kunnen schijnen op het feit dat misbruik óók jongens en mannen kan overkomen. Misbruik is echt genderloos en heeft niets te maken met bijvoorbeeld iemands leeftijd: alle vormen van seksueel geweld kunnen iedereen overkomen.”
Hij hoopte dat anderen door het lezen van zijn boek misschien ook hun verhaal zouden durven delen. Nou, dat is gebeurd! “Ik ben superdankbaar en trots als ik hoor dat andere overlevers van seksueel geweld daadwerkelijk steun vinden in mijn verhaal. Steeds weer wordt voor mij bevestigd hoe belangrijk representatie en erkenning zijn, hoeveel dat teweeg kan brengen. Er zijn ook veel lezers die het boek lezen omdat ze geïnteresseerd zijn in mijn verhaal, zonder dat er eigen ervaringen meespelen. Ik ben blij dat zij niet wegkijken of het onderwerp vermijden, want door erover te lezen kun je het beter begrijpen. Ik hoop dat mensen traumasensitiever worden, al is het maar een beetje.”

 

Een groot taboe

Voor jongens en mannen die seksueel misbruik meemaken of hebben meegemaakt is het vanwege de vele stigma’s die gepaard gaan met het onderwerp vaak moeilijk om erover te praten. “Het lijkt soms wel of het tonen van emoties wordt gezien als een zwakte, zeker in professionele settings waarin machtsdynamieken heel duidelijk aanwezig kunnen zijn en het voortdurend draait om presteren. Maar het geldt ook voor andere situaties in het leven. Ik heb er heel bewust voor gekozen om het ongemak toe te laten maar het tegelijkertijd niet te belangrijk te maken. Dat is voor mij de sleutel tot openheid. Ik kan het niet vaak genoeg en op niet genoeg plekken zeggen: als jij seksueel geweld hebt meegemaakt dan is dat geen teken van zwakte, of iets waar je je voor moet schamen. En als je het moeilijk vindt om erover te praten, zegt ook dat helemaal niets over wie jij bent. Als je ergens mee worstelt, weet dan dat je niet alleen bent. Er zijn mensen die naar je willen luisteren, die je willen steunen en die geloven in jouw vermogen om je weer beter te gaan voelen. Als je er klaar voor bent om je verhaal te doen, bij wie of hoe dan ook, weet dan dat er ruimte is voor jouw stem en dat jouw verhaal ertoe doet.”

Jeffrey weet uit eigen ervaring dat niet alleen de (mannelijke) overlevers niet altijd weten hoe ze het onderwerp seksueel misbruik bespreekbaar kunnen maken. “Ook omstanders vinden het vaak lastig om erover te praten. Vanwege hun eigen ongemak proberen ze het onderwerp zoveel mogelijk te vermijden, waardoor ze soms onopzettelijk kwetsende dingen doen of zeggen. Het is hard nodig om deze taboes te doorbreken en het ongemak omtrent het onderwerp te parkeren, maar dat vereist moed en openheid.”

 

‘Gaat het nu goed met je?’

Jeffrey heeft zich voorgenomen om deze vraag niet meer te beantwoorden met ‘ja, het gaat nu goed met me’. “Ik wil andere overlevers, van welke vorm van seksueel geweld dan ook, namelijk niet belasten met de druk ‘dat het ooit weer goed met ze moet komen’. Ik weet hoe zwaar die druk kan voelen als je niet lekker in je vel zit. Ik herinner me nog hoe graag ik me goed wilde voelen en hoe onmogelijk dat leek. Het herstelproces heeft geen eindpunt waarbij alles weer “goed” is: het is een voortdurende reis van ups en downs, waarbij het belangrijk is om jezelf de ruimte te geven om te voelen wat je voelt en te accepteren dat sommige dagen moeilijker zijn dan andere. Mocht je dit lezen en denken: ‘HOU OP!’, weet dan dat het ook oké is om mijn uitspraak op een bord te schrijven en dat vervolgens in duizend stukjes te smijten omdat je het niet met me eens bent. Ik weet hoe moeilijk het is om toe te geven aan de aanwezigheid van de herinnering(en). Maar sinds ik ben gaan praten over mijn verhaal ben ik gaan inzien dat ik jarenlang ontzettend onaardig voor mezelf ben geweest door mijn gevoelens te onderdrukken. Ik ben blij dat ik heb geleerd om mild voor mezelf te zijn en hulp te zoeken wanneer dat nodig is, of dat nu bij vrienden, familie of professionele hulpverleners is. Wat er vroeger met mij is gebeurd is deel van mijn leven, maar het definieert niet wie ik ben.” Het gevoel dat terugdenken aan de gebeurtenissen bij hem oproept is in de loop der jaren veranderd. “Blijkbaar kan dat dus: een verandering in de intensiteit en het gewicht van je gevoelens en herinneringen. Daar vind ik heel veel rust in.”

 

‘Liegen zul je’ van Jeffrey Dral is onlangs verschenen bij Uitgeverij Volt en is o.a.  HIER te verkrijgen.

Door Fabriek69 (Jeroen)