En dat is nou net wat ik denk dat ouders niet willen. Ik ben er van overtuigd dat bijna alle ouders willen dat hun kind het goed heeft. Vaak zelfs beter dan zij zelf hebben gehad. We moeten niet vergeten dat ouders waartussen huiselijk geweld plaatsvindt, dit ook zelf meegemaakt kunnen hebben op jonge leeftijd. Mijn uitgangspunt is dat vrijwel alle ouders altijd het beste willen voor hun kind.

Waar gaat het dan toch soms mis?

Het lijkt eigenlijk heel logisch. Wanneer je relatie in de knel zit slaap je allicht minder goed. Daarom kan je minder hebben en je reageer je niet altijd even leuk naar je kinderen toe. Best verklaarbaar voor ouders toch? Maar als het té vaak gebeurt en té lang duurt kan dit ernstige effecten hebben op de ontwikkeling van kinderen. Voor een zeer confronterende foto van hersenontwikkeling en een wetenschappelijk artikel: Klik hier

Wat kan je met deze informatie als professional? 

Het geven van psycho-educatie is een methode om ouders te helpen inzicht te krijgen. In het kort: uitleggen wat de effecten van Huiselijk Geweld zijn op de hersenontwikkeling van hun kinderen.

Maar hoe doe je dat dan, het geven van psycho-educatie? Want het geven van voorlichting op een moment waarin het huishouden onder enorme druk staat, komt lang niet altijd binnen bij ouders. Hieronder geef ik een drietal tips.

1. Geef als eerste aan dat je er van overtuigd bent dat ouders het beste voor hebben met hun kind. Wees daarin ook oprecht. Als je hierin niet oprecht kunt zijn, dan is de basis om in vertrouwen het gesprek aan te gaan al onvoldoende, en kan je beter in overleg met een collega bepalen wat de juiste stappen zijn.
2. Zorg ervoor dat er een gelijkwaardige relatie is tussen jou en de cliënt. Jij kan dan weliswaar kennis hebben van het effect van huiselijk geweld op kinderen. Niemand kent het kind zo goed als de ouder zelf. Hoe goed of slecht deze ook voor het kind kan zorgen op dat moment. Als je niet gelijkwaardig in gesprek kan gaan met de ouder(s) overleg dan met een collega wie het beste het gesprek kan voeren.
3. Neem informatie mee om achter te laten. Maak het liefste het hele gesprek visueel door middel van afbeeldingen en tekeningen.  Ouders kunnen dan op een later moment nog eens nalezen wat jij nu feitelijk hebt besproken met hen.

Tijdens de training “Mijn kind merkt er niks van” gaan we aan de slag met het geven van psycho-educatie. Eerst onderga je de simulatie “Vergeet mij niet” met een Virtual Realitybril, waarbij je ervaart hoe het is als kind getuige te zijn van ruziënde ouders. Daarna gaan we met visuele ondersteuning (tekenen) oefenen met het inzichtelijk maken van de psycho-educatie in gesprek met ouders.