Ze is pas 7 en zit in groep 3. Vooraan in de klas. Haar tafel praktisch onder het digi-bord. Alleen op die manier is haar gedrag in de klas te sturen. En lukt het haar om haar schooltaken te volbrengen. Ze is een spring in het veld, impulsief en vindt het leuk haar klasgenoten van ongevraagde hulp te voorzien. Ze loopt daarbij niet in de pas van de klas.

Haar moeder zit met de handen in het haar. Zelf een verleden met pesten en uitsluiten. Ze weet dat school het beste voor haar kind wil. Maar om te zien dat haar dochter zo buiten de groep wordt geplaatst, dat doet haar pijn.

Dan is het ineens twee voor 12 voor de school. Gesprekken volgen dat het gedrag van haar dochter niet meer hanteerbaar is in de klas.

Moeder begrijpt er niks van. Ze kreeg de afgelopen weken nog berichtjes van de juf dat haar dochter vooruitgaat. Boosheid voelt ze. En dat uit ze ook. Waardoor de zorgen op school verder toenemen.

Een vicieuze cirkel

Een vicieuze cirkel lijkt ingezet te zijn. Een cirkel van onbegrepen gedrag. Waar ze maar niet uit lijken te komen.

Er wordt gekeken naar diagnostiek van haar dochter om deze cirkel te doorbreken. Tegelijkertijd ligt de nadruk dan op het verklaren van het onbegrepen gedrag. Terwijl er van veel meer onbegrip sprake is.

Moeder die het handelen van school niet begrijpt en haar eigen dochter. School die het handelen van moeder niet begrijpt en het gedrag van dochter. En een dochter… Die heeft het allemaal te ondergaan en past zich onbewust aan de ontstane situatie aan.

Hoe anders zou het zijn als school de moed zou hebben naast de positieve berichten te sturen ook transparant is in de zorgen die blijven bestaan? Hoe zou het zijn als deze moeder de moed zou hebben haar eigen zorgen over het uitsluiten van haar dochter te bespreken?

Wat ligt er onder het onbegrepen gedrag?

In onze trainingen zien we vaak dat zorgen ontstaan door onze eigen aannames bij onbegrepen gedrag. En dat daardoor vaak gekeken wordt welke oorzaak er voor het gedrag is. Er wordt gekozen voor een hypothese waarop hulp wordt ingezet. Hierdoor kan je in een tunnelvisie belanden en een vicieuze cirkel versterken. Iets wat heel begrijpelijk is omdat het veel beter voelt om te werken in een situatie die snel duidelijk is, dan een waar je het gevoel hebt in weg te kunnen drijven. Wij staan in de trainingen dan ook vaak stil bij de eigen aannames die we doen, en waar we ons handelen op baseren. En prikkelen de professionals verder te kijken dan die ene aanname.

Want zorgen die onbewust zijn of die onbesproken blijven kunnen geen rol spelen in de hulp die je biedt. En een bron zijn van het groeien van onbegrip. Wij staan samen met de deelnemers bewust stil bij dat wat we als mens eigenlijk heel moeilijk vinden. In de plek der moeite blijven, niet te snel gaan, omdat te doen wat nodig is. En uiteindelijk dat kunnen bieden wat je als mens het liefste wil: gezien en begrepen worden.

Wil je ook een training volgen? Check dan onze agenda voor de eerstkomende trainingen en evenementen: Agenda