Mevrouw Willemsen is 88 jaar. Ze woont in een verzorgingstehuis ergens midden in het land. Mevrouw Willemsen is zo’n 10 jaar weduwe van Rijk, waar ze een goed huwelijk mee heeft gehad. Dit huwelijk bracht hun vijf dochters, drie zonen, twaalf kleinkinderen en vier achterkleinkinderen. Ze ontvangt regelmatig bezoek van haar gezin. Mevrouw Willemsen is over het algemeen opgewekt, ondanks de pijn die ze heeft. Ze klaagt nooit. Mevrouw Willemsen heeft een gesprek met Ingrid, haar eerste verantwoordelijke verzorgende.

Mevrouw Willemsen verteld Ingrid het volgende: “Ik ga je iets vertellen wat je in de overdracht mag opschrijven, maar waar ik het verder niet meer over wil hebben. De laatste tijd moet ik er namelijk steeds vaker aan terug denken. Alleen mijn overleden man wist het. Dus echt Ingrid, je moet beloven ook niets tegen de kinderen te vertellen. ”Ze wacht het antwoord van Ingrid niet af maar vertelt opeens. “Ik ben als kind jaren lang seksueel misbruikt door mijn oom en de voorganger. Het was een rot ervaring. In mijn huwelijk heb ik daar nog regelmatig last van gehad, maar ik had gelukkig een hele lieve geduldige man. Zo, nu weet je het. De andere verzorgers mogen het ook weten, maar ik heb het er verder met niemand meer over”.

Ingrid knikt en bedankt haar voor het vertrouwen wat Mevrouw Willemsen haar heeft gegeven. Beduusd door de onthulling van Mevrouw Willemsen laat ze het verhaal bezinken. “Wat nu”, denkt ze, ik heb een belofte gedaan dus ik schijf het maar op voor mijn collega’s. Niemand heeft het er meer over en ook haar collega’s of leidinggevende komen niet bij Ingrid voor vragen. Het is gezegd en we hebben het er niet meer over.
​
Mevrouw Willemsen wil graag zoveel mogelijk zelf doen in haar dagelijkse verzorging. Al gaat dat steeds moeizamer. Er komt een dag dat écht alles overgenomen zal moeten worden in haar dagelijkse verzorging. Ze heeft altijd aangegeven dat ze het afschuwelijk zou vinden als anderen haar lichaam moeten wassen. De dag dat ze het niet meer zelf kan is aangebroken en zonder overleg met mevrouw Willemsen wordt ze nu bijvoorbeeld volledig gewassen.

Hoe zou het zijn voor mevrouw Willemsen dat opeens verschillende mensen aan haar lijf en haar geslacht zitten, met dat je weet over haar misbruik verleden? Wil mevrouw Willemsen wel door iedereen gewassen worden? Wat zijn haar wensen hierin? Ze heeft inderdaad aangeven er niet meer over te willen hebben, maar zou het niet goed zijn om het er wel met elkaar nog eens over te hebben? Wat zijn haar wensen m.b.t. de dagelijkse verzorging, zonder het misbruik uit het verleden te negeren? Zeker nu in deze afhankelijk situatie.
​
De situatie is gewijzigd en moeten we dan nog blijven zwijgen?

Dit is een situatie uit de praktijk maar natuurlijk zijn de namen gefingeerd.

Herken je deze situatie? Zou jij meer willen weten of ondersteuning ontvangen over seksualiteit binnen de zorg voor ouderen? Neem gerust contact met ons op.